Irene is moeder van Mats, Ted en Cis. Een tijdje geleden volgde ze de cursus Schrijf je bevallingsverhaal van Janneke Jonkman. Vandaag deelt ze haar ervaring.
“Het werkt helend”. Maar echt! Na de bevalling van Ted heb ik lang last gehad van een enorm gevoel van falen. Zo schreef ik in de bevallingsblog van Ted:
“Ik kijk uit naar de komende bevalling, maar merk dat er nog een wondje zit. Ik heb er in het begin heel veel om gehuild. Dat de laatste 3 jaar denk ik niet meer. Maar dat wondje is er een ,waarvan ik de laatste weken ’s nachts wel eens wakker word…”
Want waarom lukte het me nou niet dat allerlaatste stukje ook zelf te doen? Waarom koos ik na 5 uur lang persweeën wegpuffen en opvangen niet toch voor de pomp en de tang? Dat het waarschijnlijk een slagveld was geworden met zo’n grote baby, kon niemand bewijzen. Wie zegt dat dat echt zo was geweest?
Hoe vaak me ook verteld werd dat ik er goed aan had gedaan met beide handen de optie ‘keizersnede’ aan te grijpen; ik bleef mezelf kwalijk nemen dat ik niet toch voor de natuurlijke weg had gekozen. Onzin natuurlijk, maar goed, ik zat wel met dat gevoel. Na zo’n jaar / anderhalf jaar, ebde het gevoel wat weg en hoefde ik er niet meer om te huilen.
Toen ik vier jaar later zwanger was van Cis, kwam het gevoel echter weer terug. Ik mocht weer gaan bevallen en dit keer ging ik zeker weer voor een natuurlijke bevalling! Ik moest en zou het gewoon kunnen doen. Nog één allerlaatste keer. Ik bereidde me al vrij snel voor door veel te lezen over mindfull bevallen en hypnobirthing. In die boeken staat uiteraard beschreven dat hoe je ook bevalt, je je over moet leren geven aan de situatie en dat het belangrijkste is, dat de bevalling, hoe dan ook, ontspannen verloopt. Toen werd me al een klein beetje duidelijk dat ik onterecht nog steeds met dat gevoel van falen zat.
Toen ik via de Mamaplaats Academy de online cursus Schrijf je bevallingsverhaal van Janneke Jonkman (mylittledutchdiary op IG) voorbij zag komen, wist ik dat dit iets voor mij was. Want, ik houd tenslotte van schrijven en de inleidende woorden sloten enorm aan bij mijn gevoel. Dit is wat ik las:
“Is je bevalling niet gelopen zoals je had gehoopt? Blijf daar dan niet mee rondlopen, want het kan je belemmeren om volledig van het moederschap te genieten. Met deze online cursus geef je jouw verhaal d.m.v. schrijf(oefeningen) een plek en word jij de moeder die je graag wilt zijn.”
Op mijn lijf geschreven. En dat bleek een schot in de roos. De verschillende oefeningen, die niet alleen maar uit schrijfoefeningen bestaan, maakten echt iets in mij los waardoor ik de bevalling én zelfs mijn verhouding met Ted, anders ben gaan zien. Ik kon inzien dat ik niet had gefaald. Het herschrijven van de bevalling van Ted heeft me zo in mijn kracht gezet, dat ik er geen enkel naar gevoel meer bij ervaar.
Ik kijk heel anders tegen de keizersnede aan dan ik deed. Ook in de bevalling van Cis heb ik, m.i. enorm veel profijt gehad van de uitkomst van deze online cursus. Ik ben zelden zo overtuigd geweest van mijn eigen gevoel. Dat ik zou falen door wederom een keizersnede te ondergaan? Nee, totaal niet. Ik ‘koos’ er zelfs voor. Het was goed zo. De wondjes die er nog zaten zijn geheeld, volledig.
NB: 18 september start er weer een cursus Schrijf je bevallingsverhaal.
0 Reacties op "Schrijf je bevallingsverhaal"